donderdag 20 september 2012

De toekomst wacht op me. (:

Lieve bloggers,

Sorry dat ik gisteren niet geschreven heb! Lag op bed met een migraineaanval, hiep hoi. :(

De dagen na de verhuizing / ontploffing:
De dagen na de ontploffing verliepen gelijk en even slecht als de dag van de ontploffing. Oma was boos, voelde zich weggestopt en wilde weg, dood, en weet ik het allemaal wat ze allemaal naar ons hoofd heeft gegooit. Natuurlijk wilde ze niet echt dood, of weg, maar op dat moment probeert ze op je gevoel in te spelen. Het was moeilijk, vermoeiend en verschrikkelijk. Ja, verschrikkelijk ja. Onze eigen gevoelens kwamen op een tweede plek. Of de 3e, of de 4e. School is voor mij dit jaar erg belangrijk. Ik was moe, overgevoelig, misschien wel, en mijn hoofd stond echt niet naar school. Maar voor opa, mag ik dit niet verpesten. Hier hangt misschien wel mijn hele leven vanaf. Mijn verdriet kon ik niet uiten, op een of andere manier. Huilen kon ik alleen als ik... Alleen was, als er niemand om me heen was, niemand me kon horen, of kon zien. Bijvoorbeeld, toen ik mijn lader van mijn telefoon vergeten was in het oude huis van opa en oma. Het was donker, maar ik wilde hem halen. 'k was de straat nog niet uit en ik begon al te huilen. Maar ja, zo was het gewoon...

Na een paar dagen ging het beter met oma! Ze begon een beetje op te fleuren, wilde weer naar buiten en vond het oké waar ze nu was, in het verzorgingstehuis, waar volgens haar alleen debielen zaten (en als ik eerlijk mag zijn, die mensen daar zijn apart... Ze laten elkaar struikelen of vertellen de hele dag gedichten tegen... Uhm, ja, de lucht...). Haar eigen woorden: ze heeft vriendinnen gemaakt daar.

School gaat voor mij nu overigens wel lekker! Ik ben wel erg moe, verzuip in het huiswerk, maar het is te doen, en ik moet er mijn best ook zeker voor blijven doen. Ik heb erg veel toekomstplannen, al weet ik niet of ik alles waar kan maken. Ik wil graag in militaire dienst. F-16 piloot, of officier lijkt me wel wat. Ik moet daar zeker nog hard voor leren, nu ik nog maar in de 3e klas van het VMBO-t zit. Ik hoop het te redden, en ik hoop dat mensen trots op me zijn. Ik doe mijn best, en dat is wel een van de belangrijkste dingen. (: haha. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten